Zondag 5 januari 2013.
De spanning stijgt. De kerkklokken luiden: “ze komen, ze komen!” Roepen alle kinderen op het plein. Aan de rand van het dorp heeft de politieagent zich al opgesteld om het verkeer om het dorp heen te leiden. Maar verder is er nog niks te zien.
We kopen warme chocolademelk met buñuelos, een soort oliebol maar dan met pompoen in het deeg. Dan knalt er een vuurpijl hoog boven het dorp. “Ze komen, ze komen!”, klinkt het weer. Verwachtingsvol kijken de kinderen de straten in, maar nee hoor, nog steeds niks. “Ben je wel lief geweest?” wordt er gevraagd. Ja, natuurlijk, ze zijn allemaal lief geweest. Opa’s suggereren dat de Drie Koningen niet komen dit jaar, oma’s opperen dat de vrachtauto met cadeautjes een lekke band heeft, of dat de Drie Koningen het druk hebben en even gestopt zijn onderweg om te eten.
De kinderen worden steeds zenuwachtiger. Waarom duurt het toch zo lang? Nou, dat komt eigenlijk omdat de fanfare eerst in een ander dorp de intocht muzikaal moet begeleiden en de kar van de Koningen doet ook in beide dorpen dienst. De kerkklokken luiden nog een keer, er wordt weer een vuurpijl afgestoken en dan trekken eindelijk de pages met hun fakkels gevolgd door de kar met de Koningen Lliber binnen.
In optocht trekt de stoet naar de kerk. Marcos noemt de namen op van de kinderen die naar voren komen om een cadeau in ontvangst te nemen. Vannacht komen de Drie Koningen ook nog in de huizen langs, ze sluipen naar binnen door openstaande ramen en laten nog meer cadeautjes achter. Morgen is het Reyes, de allerlaatste feestdag. Dinsdag beginnen de scholen weer en kunnen de versieringen weer opgeruimd worden.
Wonen in Spanje 