De kamer is niet groot maar de ontbijtzaal is gezellig en rondom het gebouw staan allerlei oude landbouw machines en andere leuke decoraties. Het water kabbelt onder het gebouw door, er heerst een sfeervolle rust.
Na het ontbijt, waarbij een fantastisch lekkere tomaat uit de eigen moestuin geserveerd wordt, is het een klein beetje gaan regenen. Edwin moet fietsen maar na uitgebreid diverse weerapp te hebben bestudeerd besluit hij dat uit te stellen tot vanmiddag. Dus bekijken we eerst samen Molina de Aragon. Koffie op een pleintje, dan klaart het wat op en lopen we naar het kasteel (nou ja, het is meer een fort, muren en wat torens, meer is het niet maar ze zijn prachtig bewaard gebleven). Daarna even langs de Touristinfo voor een plattegrond, we lopen nog een rondje, doen wat boodschappen, en geven schuwe poezen wat brokjes. Er zit een mooie jonge Siamees bij. Molina de Aragon heeft een paar prachtige straatjes en oude panden. De oude brug kent Edwin al, hij is hier in augustus 2013 langs gereden tijdens zijn fietsvakantie. Voor de lunch gaan we naar het Casino, de ouderensoos met een openbaar restaurant. Het heeft een flinke eetzaal, zes obers en zeven man in de keuken. Het is gezellig druk, de keuze is prima en het gaat erg vlot. Hier genieten we net zo van als de sjieke lunch van gisteren. Inmiddels is de zon weer volop aan het schijnen dus Edwin kan zijn rondje gaan fietsen.
Verslag van de fietstocht, van Edwin´s Strava: Een “neef Paul Saakes “avontuur, dacht ik steeds: omdat het vanochtend iets regende pas na het menu del dia vertrokken voor een door de Garmin gemaakte tocht van 85 kilometer. Wat een prachtig gebied, stille wegen en weggetjes met schaapskudden en edelherten. Helaas stuurde de navigatie me over een onverharde weg. Eerst nog prachtige (Nederlandse) gravel maar halverwege ook een paar kilometer met stenen waar je eigenlijk brede banden voor nodig hebt. Zeker 14 kilometer lang was deze weg en dat gaat minder snel terwijl de zon wel snel zakte. Veel herten heb ik gezien, wel vijf keer staken er een aantal de weg over. Ik zou precies op tijd weer terug zijn toen ik een hartritmestoring kreeg (zo rond de 220) dat was erg lang geleden en deze kreeg ik niet over. Dus nog wel naar het asfalt gefietst, Cokky gebeld die me is komen halen. Na ongeveer een halfuur kreeg ik mijn hart wel weer in het juiste ritme. De zon was al onder toen Cokky er was, inmiddels wel bitter koud geworden. Terug lekker lang in een warm bad bijgekomen. Dat was de laatste vakantiedag. Morgen weer terug naar Xaló.
Wonen in Spanje 