Calatañazor, zaterdag 24 september 2022.

In de ontbijtkamer staat één grote tafel en we sluiten aan bij de anderen, die voornamelijk uit Madrid komen. Al gauw komt het gesprek op honden en katten en we zien een videootje van een leuke jonge rode aanloopkater, die zijn oppas aan onze tafelgenoot gestuurd heeft. Wij blijven natuurlijk niet achter en delen een foto die ónze oppas gestuurd heeft: alle vijf op een rijtje aan het eten. 
Na het ontbijt bekijken we eerst de resten van het fort en de uitkijktoren, dan gaan we een stukje lopen, nadat we eerst een tafeltje gereserveerd hebben voor de lunch, het is hier druk in de weekenden. Edwin heeft torreznos de Soria ontdekt, spek op een speciale manier gebakken. 
Het eerste deel van de wandeling (gevonden op Wikipedia, nog geen 9 kilometer ) gaat prima, over onverharde weggetjes langs landerijen. In de verte maait een combine de uitgebloeide zonnebloemen af, goed bezig mannen: zonnebloemolie uit Spanje willen we, nu die uit Oekraïne onbetaalbaar is geworden. Het tweede deel van de route is wat uitdagender, over de droge rivierbedding en over wildpaadjes, dat loopt wat minder comfortabel. Wel fijn dat de navigatie blijft werken ( er is op sommige plaatsen geen dekking) dus we weten dat we op de route zitten en dat we in het dorp uitkomen, anders zou mijn humeur toch wel aanzienlijk gedaald zijn. Het dorp komt maar niet in zicht, en om de volgende bocht ligt het ook niet, totdat uiteindelijk we er opeens vlak bij zijn en we om vijf voor twee plaatsnemen voor een biertje en een welverdiende lunch. De torrezno is fantastisch en de rest ook, als we moe maar voldaan weer op de kamer zijn, barst eindelijk de beloofde onweersbui los. Perfecte timing! Enige nadeel van het dorp: teveel fotogenieke plekjes, we kunnen niet stoppen met foto’s maken…