Dit delen:

Het is ruim een uur rijden vanaf het hotel, maar na het lezen van de”De stilte van de witte stad” willen we de stad graag bezoeken: Vitoria -Gasteiz (Wikipedia: Vitoria-Gasteiz is een gemeente en de hoofdstad van de Spaanse autonome regio Baskenland en van de provincie Álava. De stad heeft ruim 229.000 inwoners en is daarmee de op een na grootste stad van Baskenland. De huidige naam van de stad is een samenvoeging van de Spaanse en de Baskische naam, zie ook : https://spaansesteden.nl/vitoria-gasteiz.html).

Het is een ruime, groene stad met een autoluw centrum en veel fietsers. De navigatie brengt ons naar een parkeergarage vlak bij het oude centrum en nog voordat we bij de Tourist Info zijn hebben we al twee mooie pleinen gezien. Met een papieren plattegrond is het toch ook nog steeds fijn rondlopen. Toen we uit de auto stapten was het 13 graden, koffie drinken we in de zon maar gelukkig kunnen we twee uur later al buiten lunchen, onder een parasol. De kathedraal kunnen we helaas niet, die wordt gerenoveerd en alleen met een officiële rondleiding mag je er in, twee uur rondlopen met een bouwvakkershelm op. Dan maar niet. Aanstaand weekend is er Middeleeuwse markt in de stad, overal hangen al kleurige vlaggen en banieren en worden kramen en podia opgebouwd. 

Voor de lunch kiezen we een goed restaurant uit met een mooi terras, het eten is fantastisch. Het is een prettige, mooie stad, als de kathedraal klaar is gaan we nog wel een keer kijken.

Dit delen:

Edwin moet fietsen maar vertrekt deze keer vanuit Estella-Lizarran, zodat we daar eerst samen kunnen ontbijten en daarna samen lunchen. Parkeren is vrij lastig in het stadje maar bij een benzinepomp op loopafstand van het centrum vinden we een plek. Daar kunnen we ook ontbijten. Edwin stapt op de fiets en ik ga het stadje in. Estella is een rare mengelmoes van historisch en modern, van ouderwets en hip en van druk en rustig. In de winkelstraten zijn veel lege panden, en oude kleine winkeltjes waaronder opvallend veel schoenmakers. Chique patisserieën, pleinen met gezellige terrasje en oude kerken vormen een leuke achtergrond voor de stoet pelgrims die tussen de middag het stadje binnentrekken. Het is een bont internationaal gezelschap, van brave echtparen in dezelfde kleren tot zonderlingen en groepen Japannertjes. De Tourist Info, de oude brug, de bibliotheek, de kerk van San Jaume, in een paar uur tijd heb ik alle bezienswaardigheden wel gehad. Voor een pelgrim zal dit stadje met al zijn herbergen en voorzieningen wel een verademing zijn, maar van de mededeling dat het nog 650 kilometer is naar Santiago zou de moed me in de wandelschoenen zakken. 
Edwin heeft mooie foto’s gemaakt onderweg, we lunchen lekker en dan weer terug naar het hotel, uitrusten, het koelkastje bijvullen en kijken of we op het journaal nog wat kunnen zien van begrafenis van Queen Elizabeth.