Archief voor augustus 2017
Zondag 27 augustus 2017 (door Cokky).
Zondagochtend, tijd voor een ritje met de e-bike. De agenda staat vol vandaag met mogelijke bestemmingen: de tentoonstelling “Art al Vent” in Gata de Gorgos, de “escaldà” in Jesus Pobre en de aankomst van de Vuelta de España op Cumbre del Sol. Eerste stop is in Llíber, bij het beeld van de “escaldà”, het proces waarbij moscatel druiven bewerkt worden zodat ze in een week tijd veranderen in heerlijke grote rozijnen. In Jesus Pobre houden ze deze mooie traditie in ere.
-
-
In Gata hangen weer schitterende kunstwerken vanuit de hele wereld van de balkons te wapperen. In Jesus Pobre is het gezellig druk en het is fantastisch om te zien met hoeveel plezier de oude traditie levend gehouden wordt. De burgemeester werkt mee en beantwoordt alle vragen van toeristen, in verschillende talen. Als alle druiven behandeld zijn komt de dansgroep optreden in de Riu Rau. Weer thuis heb ik nog geen 40 kilometer afgelegd. De Vuelta bekijk ik wel op de tv vanmiddag, dan kan ik goed zien of het project van Benissa goed in beeld komt.
Vrijdag 25 augustus 2017.
Om negen uur ´s ochtends staan we al bij het strand van la Fustera. Zondag komt de Vuelta hier langs en de gemeente Benissa gaat een mozaïek maken dat zichtbaar is vanuit de lucht, om aandacht te vragen voor de anderhalve meter afstand die automobilisten dienen te houden als ze een fietser inhalen. Er zijn te veel fietsers doodgereden in de omgeving de laatste tijd. Vandaag is de oefening, met een drone die op grote hoogte onze bewegingen vastlegt. Het valt niet mee, een gespierde trainer geeft ons instructie. Vier keer dit doen, acht stappen daarheen, dan weer terug, en al die tijd dat paneel boven je hoofd houden en proberen netjes aan te sluiten bij je buren. Dat wordt spierpijn morgen. Zondagmiddag is de echte uitvoering van het mozaïek. En nu maar hopen dat de helikopter het filmt zondag, dat de tv het uitzendt en dat het helpt.
Zondag 20 augustus 2017 (door Cokky).
Lang geleden is Barx herbevolkt met een paar families uit Xaló, vandaar dat er een sterke band bestaat tussen deze twee dorpen die op ruim een uur rijden van elkaar liggen. De burgemeester van Barx komt naar Xaló tijdens de feesten en nu was het de beurt aan het gemeentebestuur van Xaló om de feesten van Barx met een bezoek te vereren, en ik mag mee. We lopen de processie ter ere van San Miquel en de Divina Aurora, de Maagd die herderin is. Het valt me wel op dat de dragers van de herderin met véél mannen zijn die er goed getraind uitzien, en er was me wel iets verteld over vuurwerk, maar ik was niet voorbereid op de bijzondere tradities van Barx. Tijdens de processie wordt er regelmatig gestopt, en wordt er mooi siervuurwerk afgestoken. Met de muziek achter me en het vuurwerk vóór me, geniet ik van de sfeer. Als we weer bijna bij de kerk zijn, voeren de sterke mannen een soort dans uit en tillen de Maagd boven hun hoofden. Echt indrukwekkend, maar het beste komt nog, verzekert de burgemeester me. Het beeld wordt op de grond gezet, er wordt een stukje plein afgezet. Of ik ook vuurwerk wil afsteken? Nou nee, ik maak liever foto´s. Dan steken de dragers de eerste “cohetes” af en daarna doet het hele dorp mee, zeker een kwartier lang is de Maagd het middelpunt van het vuurwerk. Mannen uit Barx die vochten in de koloniale oorlogen om Cuba of de Filipijnen en veilig terugkeerden in hun dorp, deden dit om te Maagd te eren, legt Nardo me uit. De Maagd wordt weer naar de kerk gebracht, vrouwen zingen haar toe en na afloop worden de rozen uit het bloemstuk uitgedeeld. Dan lopen we naar de andere kant van het dorp om het grote vuurwerk te zien, en weer terug naar het plein waar we tegen middernacht plaats nemen aan de lange tafels voor het diner. Een uurtje later begint het orkest te spelen en tegen half vier zijn we weer terug in Xaló, een schitterende ervaring rijker.
Woensdag 16 augustus 2017.
“Vall de Laguar, la catedral del senderisme”, heet de nieuwe folder van de wandelingen, die we ophalen in het gemeentehuis van Vall de Laguar. Ja, je kan hier schitterend wandelen maar vandaag is het wat te warm. We parkeren de auto in Fleix en drinken een kop koffie in het centrum. Aangezien de bar langs de weg dicht is, lopen we voor het eerst in 20 jaar het dorp in en zijn getuige van een schaars verschijnsel hier: een file. Een moeder uit Madrid laadt haar boodschappen uit voor het huis van haar zoon als een boer op weg naar zijn landje de hoek omkomt. Altijd wat te beleven, in Fleix. We drinken koffie in de bar van de “pensionistas”, waar de mevrouw achter de bar zo beeft dat een groot deel van de melk naast het kopje terecht komt. Fantastisch dat dit soort plekken nog bestaat. We halen water bij de koele, schaduwrijke bron Font de la Penya en rijden door naar restaurant “Venta el Collado” voor een heerlijke lunch met uitzicht. Het is hier heerlijk onder de pergola, er staat een zacht windje. Bijna alle tafeltjes zijn gereserveerd, fijn dat Saoro en Esmée het zo druk hebben, ook buiten het wandelseizoen. De weg naar beneden richting Castell de Castells is bijna helemaal geasfalteerd nu. We leveren de folders af op de Tourist Info Vall de Pop en houden er één voor onszelf. Voor straks in het najaar, als het wandelseizoen weer aanbreekt.
Maandag 14 augustus 2017.
Eén van de leukste onderdelen van de feesten van Llíber is de “entrada de la Murta”, het evenement met de paardenkarren. ´s Ochtends vroeg komen ze uit alle dorpen in de omgeving aanrijden, dan wordt er eerst flink ontbeten door de mannen. De paarden en ezels krijgen water en hooi en rusten uit. Tegen twaalf uur beginnen de trommelaar en de fluitist muziek te maken, kinderen mogen op de karren zitten en de hele stoet loopt een rondje door het dorp. Er zitten weer prachtige combinaties bij, een deel doet mee aan de 30e “Volta al carro”, een meerdaagse tocht door de Marina Alta. Ze overnachten in Llíber en gaan morgen verder. Een deel loopt nóg een rondje en dan is het weer tijd om uit te rusten. De dieren worden uitgespannen en in de schaduw gezet en krijgen water en eten. Ondertussen wordt het vuur onder de grote paellapan opgestookt, want het is inmiddels weer tijd voor een uitgebreide maaltijd. En aan de lange tafels is het nog lang gezellig.
Zaterdag 12 augustus 2017.
Het gemeentebestuur van Xaló geeft geen toestemming voor de “bou embolat”, de stier met vuur op zijn horens. In steeds meer dorpen wordt dit als dierenmishandeling beschouwd en afgeschaft. Dat wordt niet door iedereen gewaardeerd en de gemoederen raken weleens behoorlijk verhit. Wat mij betreft zijn er maar twee leuke onderdelen in vijf dagen “bous”, en dat zijn de “carretones” en de “Xarlotada”. Bij de eerste hebben de kinderen de grootste lol met nepstieren, bij de tweede verkleden de jongeren zich en dollen met jonge stiertjes of koetjes. Zodra er een echte stier losgelaten wordt ga ik er vandoor, voor mij hoeft het niet. Gelukkig is het alweer de laatste dag vandaag. Morgen beginnen de feesten van Llíber.
Vrijdag 11 augustus 2017.
Hij is net een maand open en meteen vanaf het begin zingt het bericht al rond: “daar moet je gaan eten…!”. Vandaag is het zover: we rijden naar Campell en hebben gereserveerd bij El Nou Cavall Verd. Wat zal ik er van zeggen? Het uitzicht is schitterend, het eten fantastisch, goed brood, de bediening bijzonder aangenaam, leuke obers, de toetjes spectaculair, de carajillo de beste ooit, de inrichting een leuke mix, de sfeer informeel en uiterst prettig. Evarist komt regelmatig naar de tafel om wat te vertellen en te checken of we het wel lekker vinden. In 2011 is hij de beste kok van Spanje, lees ik later op internet. We zijn onder de indruk, dit restaurant is een juweeltje, een echte aanwinst voor de omgeving. En de rekening? Menu, met een fles wijn die we delen met ons drieën, inclusief fooi 33 euro pp.. Alles klopt hier, we komen zeker terug.
Maandag 7 augustus 2017.
De paella smaakt weer best, het is gezellig en de Festival Band speelt, vergezeld van de twee kleine grote fans. Dan komen er twee tankauto´s vol water aangereden en begint de “waterprocessie”. “Hoe werkt dat eigenlijk?” vraagt een mevrouw me. Maar ik heb nu even geen tijd om het uit te leggen, ik moet gauw foto´s maken en opletten dat mijn camera droog blijft. Een paar minuten later weet ze precies hoe dat werkt en een ervaring rijker fietst het echtpaar lachend weg.
Donderdag 3 augustus 2017.
En ja hoor, daar is hij weer. Zoals iedere zomer moet de brandweer uitrukken voor een brand in de Pla de Llíber. Gelukkig is er nu ook een brandweerkazerne in Benissa dus ze zijn snel ter plaatse. De meeste inwoners van Llíber maken zich er niet druk over. “Ach, op de Pla kan het vuur toch geen kant uit…”. Het vuur heeft maar héél weinig brandstof nodig om zich te verspreiden. Veel landjes worden niet meer bewerkt en staan vol onkruid. Gelukkig waaide het niet en hadden ze het vuur snel onder controle.
Woensdag 3 augustus 2017.
Het zijn momenten van trots en van vertedering, de emoties voeren de boventoon op de dag van de presentatie. De kleintjes, de Festerets, worden geacht elkaar een zoen te geven bij het ophalen. Superschattig als ze dan opeens niet durven. Meer dan twee uur later, nadat de fanfare en de fotografen alle 50 hoofdrolspelers van vandaag hebben opgehaald, gaan ze het podium op. Het is erg warm vandaag, er wordt veel gewaaierd en gewapperd. De meiden van 18 jaar hebben uren bij de kapper gezeten en dat is ze aan te zien, ze zijn allemaal prachtig. En de jongens zien er opeens heel volwassenen uit, zo mooi in het pak. De kop is eraf, de Feesten zijn begonnen! (download het programma in het engels hier)
Wonen in Spanje 