Dit delen:

Zondag 27 november 2016.

Het museum van Xaló, of eigenlijk de vereniging van vrienden van het museum, heeft een uitstapje georganiseerd naar Lucentum en het museum MARQ, in Alicante. Het museum hebben we een jaar of tien geleden al eens bezocht maar de Romeins/Iberische opgraving midden in Alicente kennen we niet. Dus stappen we om kwart voor negen in de bus, met nog een man of veertig. Er is regen voorspeld maar het valt weer mee, we zien zelfs even de zon. Rubén, de archeoloog van het museum en reisleider, vertelt en legt uit. Dit is de belangrijkste opgraving van de provincie Alicante, maar er is niet zo héél veel meer van over en het terrein wordt omring door hoge flats. Terwijl de mannen van de werkgroep opgravingen hardop dromen van wat ze ooit nog in Xaló hopen op te graven, bekijken we de fundamenten van de thermen en de resten van wat het plein geweest is. Dan weer de bus in, naar het museum, om de tentoonstelling over de Vikingen te bekijken. Het is mooi opgezet, veel korte filmpjes en sfeerbeelden, maar het is wel érg donker binnen. Om twee uur sluit het museum en we krijgen vrij tot vier uur. In de bus terug zit menigeen te knikkebollen, totdat Rubén aankondigt dat ze binnenkort nog meer van deze uitstapjes gaan organiseren. Schrijf onze namen vast maar op de lijst! (Klik op de foto´s om ze groter te bekijken).

Dit delen:

Zaterdag 26 november 2016.

Een paar jaar geleden wilden we er al heen, maar toen had het zo hard geregend dat een bezoek niet mogelijk was. Het kasteel heeft namelijk geen dak meer dus áls het regent, staan de vloeren onder water. Voor vandaag was ook weer regen voorspeld maar zoals gebruikelijk de laatste tijd, is er geen druppel gevallen. We worden vriendelijk ontvangen door Francesca, die ons rondleidt. Enthousiast vertelt ze over de geschiedenis van het kasteel. Eigenlijk is het geen kasteel, maar een wachttoren uit de elfde eeuw waar in de 15e eeuw een zomerpaleis tegenaan gebouwd is. Ze laat ons van alles zien wat ons absoluut niet opgevallen zou zijn als we op eigen houtje het kasteel (o nee, het paleis) hadden bekeken. Met tekeningen op de tablet verduidelijkt ze het verhaal.

Na een uur staan we weer bij de uitgang, tevreden en met wat meer kennis van de geschiedenis van de streek dan toen we voor de ingang stonden. We rijden naar een restaurantje in Benisiva waar een stoofpotje wild zwijn op ons staat te wachten en we rijden via Vall d´Ebo weer naar huis. Cultuur, natuur en wat gastronomie, gedeeld met vrienden, het lijkt wel zondag.

Dit delen:

Zondag 20 november 2016.

De dag begint met een prachtige zonsopkomst. We hebben Coll de Rates voor de laatste fietsdag bewaard en maken een klein rondje over Tarbena en Castell de Castells. Er is minder zon maar de temperatuur loopt toch op tot 18 graden. Alweer is het een windstille dag en dat is eigenlijk best bijzonder. Het fietst in ieder geval heerlijk. De tengere Spanjaarden fietsen in volledige winterkleding. De noorderlingen zijn te herkennen aan de zomerkleding. Het fietstoerisme is hier de laatste jaren zo enorm toegenomen dat zelfs de Spanjaarden de zomerkleding met deze “kou” niet echt vreemd meer vinden.

In Tarbena drinken we koffie en dan gaat de tocht verder naar Castell de Castells. Hier fietsen we op een hoogte van zo´n 750 meter waar het altijd wat kouder is. De herfst is hier al echt begonnen, er staan een paar prachtige lijsterbessen in herfsttooi. Na 55 kilometer zijn we weer in Xaló en sluiten we de vier fietsdagen af met ruim 300 kilometer op de teller. Morgen vliegen ze weer naar huis, laat de regendagen nu maar komen.

Van Tarbena naar Castell de Castells


Echt herfst

Coll de Rates op

Dit delen:

Zaterdag 19 november 2016.

Wat hebben de mannen het deze 3 dagen getroffen met het weer. Alweer een prachtige dag met af en toe een wolk, de temperatuur liep op tot 21 graden. Er komt een koufront aan en volgende week gaan de temperturen flink onderuit naar zo´n graad of 15. Morgenochtend nog een klein tochtje en dan hebben ze er toch 300 kilometer erop zitten.

Dit delen:

Vrijdag 18 november 2016.

Wat een kleurenpracht in Vall de Gallinera, Indian Summer in Spain. De hemel blijft de hele dag onbewolkt er is geen wind en wordt 22 graden.

Wat is het leuk om Herman en en zijn twee zonen zo te zien genieten. Nou ja, ze genieten van het perfecte weer maar lijden ook. Toch volbrengen ze de klim naar Alt de Margarida, het einde van Vall de Gallinera. In Benissiva eten we een broodje en drinken we wat. De vele kersenbomen kleuren de flanken van de vallei rood, hoe hoger we komen hoe roder de bladeren. Weer thuis staat er bijna 100 kilometer op de teller. Goed gedaan mannen! Morgen weer zo´n stukje.

Dit delen:

Donderdag 17 november 2017.

Herfst: 21,7 graden, nauwelijks wind en een staalblauwe hemel. De eerste 15 kilometer heb ik honger naar de fiets maar de volgende 75 kilometer vind ik het wel lekker om volgauto te spelen. Herman en zijn zonen zweten en ik geniet van de zon en de prachtige route. Steeds rijd ik een flink stuk vooruit en op mooie plekken maak ik foto´s. O ja, Cokky vroeg nog om een foto van netten met olijven, dus maak ik daar ook foto´s van.

Vanaf maart doet mijn knie pijn, net toen ik naar de dokter wilde gaan moest ik naar Nederland om mijn ouders 2,5 maand te helpen en nu gaat het dankzij de injecties met hyaluronzuur eigenlijk best goed maar lang wandelen of ver fietsen gaat niet. “Je moet het ook de kans geven om te genezen. Als het na de kerst niet over is kijken we verder”, zei de huisarts. Dus voorlopig speel ik volgauto en weet je, het bevalt mij eigenlijk best.

Door op een foto te klikken kom je in de serie.

Dit delen:

Zondag 13 november 2016.

Windstil, bijna 21 graden en de herfstkleuren zijn op hun allermooist. Vandaag is iedereen buiten, aan het sporten of gewoon lekker op een terrasje, met wat lekkers, even genieten.