Bergwandeling.

Dinsdag 21 januari 2014.

Cokky kan me niet bijhouden en dan loop ik nog rustig omhoog en naar beneden. En dan te bedenken dat over een paar weken hier een grote groep atletische types dit hele eind gaat hardlopen. Het is een sport die snel populair wordt hier in de streek: bergrennen. Op 2 februari wordt de eerst “Cursa i marxa per muntanya Castell d’Aixa – Llíber” hier gelopen, deelnemers kunnen 12 of 20 kilometer hardlopen of 12 kilometer wandelen. Met een groep vrijwilligers heb ik vorige maand geholpen een deel van de route te maaien zodat het bijna dichtgegroeide pad weer duidelijk zichtbaar en beter begaanbaar is. Vandaag heb ik met Cokky een stuk van de route gelopen, vanaf de waterzuivering, over de rivier, omhoog totaan de eerste top boven Lliber. Het is zonnig, helder weer, we zien al snel Formentera en Ibiza liggen aan de horizon, zo’n 90 kilometer verderop over zee.

De gaspeldoorn bloeit, de bijen zijn druk bezig bij de rozemarijn en de veelbloemige heide staat ook kleurrijk te zijn langs het pad. We zien de Peñon liggen bij Calpe, de Montgo bij Denia en de zon zakt mooi over onze eigen vallei.

Maar daar hebben de renners straks vast geen oog voor, die moeten hun blik op het pad houden. Met speciale schoenen en vaak met twee stokken is het zaak je voeten op de goede plek neer te zetten en de losse stenen te vermijden. Spanjaarden hebben een scheutje berggeit in hun genen, wij komen uit een vlak land.

Ik heb veel bewondering voor die stoere types met hun bereconditie, maar laat mij maar rustig lopen en af en toe stoppen om een foto te maken.